Blog #11 Nooit iets gemerkt?

“Heb je nou nooit eerder iets gemerkt?” is een veel gestelde vraag.

Het antwoord is ja en nee.

Als ik terugdenk aan de maanden voorafgaand aan het moment dat de ziekte zich openbaarde (zie Blog #3) had ik eigenlijk al momenten dat ik dacht: er klopt iets niet. Maar ik kon het niet duiden.

Het waren vooral momenten in m’n werk. Situaties die ik normaliter goed kon analyseren en oplossen, daar liep ik wel eens in vast. En dat was opvallend, voor mij. Momenten waarop ik in een soort zwart gat ronddoolde. Even niet meer het antwoord weten op onverwachte vragen. Ik zei dan ook letterlijk “ik weet het even niet”. En dat herkende ik helemaal niet van mezelf. Er klopte iets niet. Maar ik schaarde het onder de noemer ‘te druk’ en ‘te veel’, noem het te veel hooi op je vork. Ik heb dat wel aangekaart, maar we hebben het nooit serieus genomen, laat staan dat je dan denkt “goh zou ik hersenletsel hebben”. Ook omdat er zoveel andere dagen of weken waren dat het zich helemaal niet voordeed. En omdat er nog andere persoonlijke omstandigheden waren die ik de schuld kon geven.

Nu is het niet zo dat als jij het ff niet meer weet, je meteen in de stress moet schieten. Ik denk dat de dokter dan een andere verwijzing aan je meegeeft. Maar achteraf gezien had ik dus wel degelijk al ontstekingen. Op de MRI zag ik mijn gatenkaasje. Ik dacht nog: goh, dat je dat niet voelt dan …..

Als ik nog veel verder terugga ik de tijd, dan zijn er misschien nog wel een paar signalen te herleiden. Maar dat is wetenschappelijk niet aan te tonen. Voor mij hoeft dat ook niet. Het kan wel van belang zijn voor het behandelplan, want een andere fase van MS betekent vaak ook andere medicijnen. Voor nu kunnen we alleen afwachten hoe de MS zich gaat ontwikkelen.

Het is wat het is……..