Blog #30 Achtervolgd

In een tijdgeest waarin wachtwoorden en accounts worden gehackt, advocaten worden vermoord en in elke woonplaats wel een wietplantage zit verstopt, gaat de rode vlag omhoog als iemand tegen je zegt “je kent me niet maar ik volg je al een tijdje”. Ik moet er niet aan denken dat ik met die woorden straks op straat in de schemer in de rolstoel, wordt aangesproken. Je voelt je kwetsbaarder in zo’n hulpmiddel, enerzijds omdat je een stuk lager zit dan de staande ooghoogte, anderzijds ben ik niet meer vlotlenig à la karate kid. En wat er achter je gebeurt heb je al helemaal niet door.

Tóch is deze uitspraak “je kent me niet maar ik volg je al een tijdje” in een ander daglicht komen te staan voor mij. Het zijn namelijk de uitspraken van mensen (die ik niet ken) die kennelijk al een tijdje de Gele Ballon volgen, en op enig moment besluiten een donatie te doen, spontaan een actie te starten of gewoon een berichtje te sturen als steunbetuiging. Zoals “je kent me niet maar ik volg je al een tijdje….. ik heb bewondering voor je….wat schrijf je dat toch treffend….je raakt me….het gaat jou lukken…ik hoop voor je dat...je bent een inspiratie…” Duimpje omhoog.

Ik moet zeggen dat dat best wel eens een soort van onwerkelijk voelt. Het gevoel van “iets voor een ander doen” herken ik goed, maar dat velen, bekend en onbekend, zóveel goeds belangeloos voor mij doen voelt als woowwwwwww! Social media is voor de Gele Ballon cruciaal, we zoeken “de ander” bewust op. Voor mij is dat een platform waarop ik mijn ervaring met MS kan delen in de hoop wat knowledge door Nederland te slingeren. En om ons doel te verwezenlijken waardoor ik weer mobiel word. Daar zijn donaties onlosmakelijk mee verbonden. En dus ook de vele mooie reacties van mensen die ik niet ken maar mij wel volgen. Over donaties gesproken, lees ik geregeld “het is niet veel maar ik hoop dat het helpt”. Lieve mensen, het hélpt! Het is niet van belang of je 10 euro of 50 doneert. Het is de synergie die je in gang zet, want jullie woorden dragen ook bij, om mij vooruitzicht te geven. 1+1=3 :mijn motivatie om maar niet toe te geven aan de ellende van beperkingen. Je doneert niet alleen de euro's, maar ook een hart onder mijn riem.

Overigens, een mooie metafoor voor Multiple Sclerose: “je kent me niet maar ik volg je al een tijdje…. in je lijf”. Nou…..bedankt…wanneer ga je weer weg?

We zijn superdicht bij de eindstreep. Maar dat wil niet zeggen dat de Ballon daarna verdwijnt. Ik ben voornemens om te blijven bloggen en vloggen over leven met MS. Daarnaast wil ik 'in return' gaan kijken hoe ik een ander straks kan gaan helpen, middels de vele nieuwe contacten en ervaringen die ik met de Ballon heb opgedaan. Dat moet ik in m’n hoofd nog uitwerken. Zo maken we de wereld samen een beetje mooier. Het is hier op z’n plaats om mijn speciale dank te uiten aan Edwin Advocaat, degene die het idee van de Gele Ballon opperde en het initiatief aan durfde te gaan. Ik sta dan wel steeds in de spotlight, maar hij is de aanjager en heeft vele uurtjes werk erin gestopt. Dank je wel vriend! En dat lammetje dan, op de foto hierboven? Dat vind ik gewoon een geweldig plaatje… en ik heb zin in het voorjaar *grijns*