Blog #20 Plons

Vanaf de eerste dag bij de revalidatie had ik daar al een zwembad gespot en ik opperde dat een keer bij de fysiotherapeut. Dat werd goed ontvangen. Na een eerste mislukte afspraak (sorry planningsfoutje) was het dan toch zover. Eigenlijk vond ik het heel erg spannend van tevoren. Ik had geen idee of ik zou gaan verzuipen omdat m’n benen zouden weigeren ofzo. Maar omdat ik in deze fase niet trainbaar ben op (kracht-)toestellen, wilde ik eigenlijk wel dat deze optie zou slagen. Enigszins voorbereid op een teleurstelling kwam ik bij het zwembad, of oefenbad zoals zij het noemen. Onhandig trok ik mijn badpak aan, die genoeg rek had om m’n bijgekomen kilo’s te verstoppen. Samen met de waarnemend therapeut het water in via een lange trap. Er was slechts éen andere cliënt in het water. Spannend!

Eenmaal in het water kon ik de bodem voelen en kwam ik net met mijn schouders boven de waterlijn uit. Gewoon eerst maar even staan en ervaren. Een heel vreemd gevoel was dat. Bijna niet te omschrijven. Vooral voor mijn benen was dat gek, alsof ze niet van mij waren. De bewegingen voelden anders, niet krachtig maar ik kon gewoon staan. Zonder pijn of iets dergelijks. Over de korte kant van het zwembad ben ik door het water naar de overkant gelopen, heel rustig, als in een slo-mo. Het vinden van mijn balans was daarbij een goede oefening. En dan weer terug naar de overkant in een langzame schoolslag. Aan de kant hangend uitpuffen en ervaren wat je voelt. Zo ben ik misschien zeven keer overgestoken. Eén keer ben ik op m’n rug overgezwommen maar dat leverde direct een evenwichtsstoornis op. Of dat nou kwam door het water in mijn oren dat weet ik niet, maar dat was wel ff schrikken. Alles bij elkaar was ik misschien 20 minuten in het water en dat was wel weer genoeg inspanning.

Stap voor stap de trap weer op, bij elke stap werd ik zwaarder en lomer. Ik durfde niet alleen terug te lopen om me te gaan douchen en omkleden, dus aan de hand van de fysio gelopen, met kleine stapjes.

Het was een hele toffe ervaring met dubbele gevoelens. Enerzijds was het heerlijk om je zo te kunnen bewegen en een activiteit te doen die haalbaar is. En zelfs zónder opgeblazen zwembandjes! Het klinkt misschien allemaal heel knullig, maar hier snappen ze tenminste ook dat de activiteiten die ermee gepaard gaan, zoals het vervoer ernaartoe, het omkleden en vice versa, dat dat ook al een inspanning is voor mij.

Anderzijds was het confronterend. Hoe anders was dit ten opzichte van de tijd dat ik het liefst ónder water zwom of handstand deed.

Ik besluit om het positieve gevoel vast te houden, dit te gaan evalueren met mijn fysio en hopelijk krijgt het een vervolg!