Blog #14 Driewielfiets

Zoals ik al eerder schreef in Blog #9, proberen we bij het revalidatiecentrum Revant allerlei hulpmiddelen uit om te ontdekken wat mij het beste helpt. De rolstoel met ondersteuning waar de actie voor op touw is gezet, is daar een onderdeel van. Maar een combinatie van hulpmiddelen is ook mogelijk. Zo hebben we al krukken geprobeerd, een rollator, een stok en orthesen.

Tijdens de laatste twee afspraken met de ergotherapeut en de revalidatie-technicus verrasten ze mij weer. Eerst met een rolstoel met een aankoppelbare handbike. De term handbike is misschien verwarrend, want deze kon niet “biken” met de “hand”. De e-pilot is namelijk een volledig elektrisch aangedreven aankoppelbaar 5e wiel aan de voorkant met een stuurtje. Maar sjongejonge wat een ervaring. Wel een wereld van verschil met “het ding” uit Blog#10! Terwijl ik binnen en buiten rondjes mocht rijden, riep ik alsmaar opgetogen “wat lui is dit!”. Ik kon ff niet op een ander woord komen. Het was wel duidelijk dat ik van A naar B kon komen zonder inspanning! Zou dit het kunnen zijn?

De andere dag kwam men met een driewielfiets aanzetten. Dat was weer confronterend. Hup erin en rijden maar, rondje om het park. De ergotherapeut liep mee, maar moest al snel op een drafje. Part of the job. Inderdaad, dit was een fiets met drie wielen. Eentje waar je dus met je benen, in een luie houding, de pedalen rond moet krijgen. En die benen leiden een eigen leven zonder mij. Ik kreeg de pedalen wel rond maar het koste enorm veel energie en het was een belasting voor de spierzwakte.

Anderzijds had ik wel een brede smile, want ik kwam weer ergens (weliswaar op een manier van ‘kan mij nieh schelen hoe”) en het was leuk! Eenmaal weer thuis was de lol er snel vanaf. Lopen ging nog amper, ik was afgepeigerd en mijn voeten stonden in brand. Kopje thee, bank, Netflix. Jammer……. maar ze hebben binnenkort nog meer in petto…. Ik kijk er wel naar uit.