Blog #2 2018 een bewogen jaar

Het was 2018. Een bewogen jaar zou het worden. Net met Pluto, mijn Duitse Pinscher, verhuisd naar Breda, omdat ik aan de Zeeuwse kust geen baan meer kon scoren. Recessie. In mijn facilitaire vak moet je het toch hebben van de grotere bedrijven en dat was een moeilijke opgave. En verhuizen zat sowieso in de planning, samen met Dirk een stekje vinden. Maar daarvoor moest er dus wel eerst weer een baan zijn. En dat lukte.

Eenmaal buiten de Zeeuwse grenzen verkennend, had ik in no time een leuke job. En met vereende familiekrachten ook binnen twee weken onderdak in Breda als tussenstap voor het samenwonen.

Acht maanden later had ik zelfs alweer een volgende werkgever gevonden, waarbij ik weer meer in m’n vakgebied zat (gebouwenbeheer) en de werkuren weer balans gaven tussen privé en werk. Dat vond Pluto ook heel prettig.

De toekomst lag weer open, ik had voor mezelf nieuwe kansen gecreëerd en gepakt. Daarvoor had ik wel offers moeten brengen en met pijn in het hart vrienden achtergelaten in Zeeland. Maar soms is het wat het is. En ik had mijn kleine grote vriend Pluto aan m’n zijde. Hij had wel enige moeite om te settelen in het begin en hij had ups en downs met zijn gezondheid als gevolg van een eerder verwijderde zeer kwaadaardige huidtumor. Maar daar was hij door het oog van de naald gekropen.

Kortom: er zat weer beweging in m’n toekomst.

Wist ik veel wat me nog te wachten stond……….

Wenda