Blog #16 Lesje leren

Terwijl de ballon-actie nog succesvol door loopt, verdiep ik me in de wereld der rolstoelen. Via Google en Facebook heb ik al aardig wat aandachtspunten weten te verzamelen en bij de revalidatie onderzoeken we de aandrijfmogelijkheden. Het vinden van een geschikte leverancier is daarbij ook cruciaal. Mijn huiswerk bracht ons naar TNS in Rijen. Mijn zus had me opgehaald en we werden hartelijk ontvangen. Letterlijk binnen 5 minuten werd ons drie keer gevraagd of er al koffie was geregeld. Goed begin.

We nestelde ons in een bankstel in de showroom. In deze ruimte werden gesprekken gevoerd met klanten, de radio speelde op de achtergrond en er kwamen tandarts-achtige geluiden uit de werkplaats achter ons. Dit is een situatie waar ik in de toekomst vaker mee te maken ga krijgen: een ruimte vol prikkels. Ik gaf het direct aan, en ook dat was geen probleem, onze koffie werd verplaatst naar de rustige kantine. Opgelost!

Ik focuste me zo goed als ik kon op het gesprek, waarbij mijn zus bijsprong als ik er ff niet uit kwam. De adviseur begreep mijn probleem en kon zich goed invoelen en had al ideeën voor een type rolstoel: lichtgewicht! Bovendien houden we met uitwisselbare onderdelen rekening met toekomstige aanpassingen. Dát is waarom ik zoveel waarde hecht aan die volledige keuzevrijheid. Lesje geleerd.

Het mooie aan dit bedrijf is dat ze zelf alles fabriceren op maat. Ze zijn dus geen dealer voor de standaard “confectie” rolstoel. Je voelt aan alles dat dit een bedrijf is dat er lol aan heeft om voor elk probleem of wens een oplossing te vinden. Innovatief en persoonlijk.

Na het tweede kopje koffie mochten we in de showroom wat rolstoelen uitproberen en de zojuist opgedane kennis in praktijk zien en ervaren. Met een grove kostenopgave op zak verliet ik met gemengde gevoelens de zaak. Wie tegen mij afgelopen september had gezegd dat ik in mei een rolstoel zou gaan uitzoeken, die had ik voor gek verklaard en keihard uitgelachen. Nu ben ik op het punt gekomen dat het als een bevrijding voelt om niet op je benen te hoeven staan en je toch kunnen verplaatsen tegen weinig energie. Stiekem had ik zó al een rolstoel uit de showroom in de auto willen gooien. Die tegenstrijdigheid is moeilijk te ordenen in mijn hoofd.

Thuisgekomen was me wel éen ding duidelijk: die rolstoel moet en zal er komen. En niet over een jaar omdat we eventueel gaan afwachten hoe de MS zich gedraagt. Dat weet namelijk niemand.

Nee, nu gaan we doorpakken. Ik leef nu. Basta.